Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

• Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
• Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
• Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
• Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Itaque ab his ordiamur.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quid me istud rogas? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Poterat autem inpune; An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Sed ille, ut dixi, vitiose.

Negare non possum.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Bork

Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Bork

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Ita credo.

Reliqui sibi constiterunt, ut extrema cum initiis convenirent, ut Aristippo voluptas, Hieronymo doloris vacuitas, Carneadi frui principiis naturalibus esset extremum.

Bork

An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus?

1. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
2. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
3. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
4. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
5. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
6. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae
delectari.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae
neglegatur?